Pan Olek

Pan Olek jest fotografem amatorem i bardzo pogodnym człowiekiem. Będę musiał go kiedyś odwiedzić.

A już jutro autostopowa wycieczka do Pragi. Trzymajcie kciuki za mnie i Justynę, abyśmy w rozsądnym czasie dojechali na miejsce. Ale co tam dojazd, powrót to będzie walka z czasem :)

Kolejny post za niecały tydzień, w poniedziałek. Udanej majówki!

Portrety za szybą

Wiecie co widzę za oknem? Robotników. Deszcz. Wilgoć. A przecież już za dwa dni majówka.

Lubię te portrety. Nie znam tych ludzi, ale miałem okazję z nimi chwilę porozmawiać.

Huśtawka

Zdjęcie wykonane chyba 2 lata temu na Kortowie w Olsztynie. Nie mam na razie nic nowszego do pokazania. Będę teraz rzadziej wrzucać zdjęcia. Trudno mieć tyle materiału robiąc na filmie albo komórką. Liczę na jakiś większy przypływ gotówki i odświeżenie cyfrowego sprzętu. Żeby działał. Po prostu.

Babcia

Weekend po ciemku

Tyle doświadczenia w tak krótkim czasie nie zdobyłem już dawno. Godziny spędzone w ciemni, wdychanie oparów i oczekiwanie na efekt. Coś cudownego, a w dodatku to dopiero początek! Może na koniec tygodnia skuszę się na kolejne eksperymenty. Fotografia jest pełna eksperymentów. A eksperymenty to coś, co tygryski lubią najbardziej.

 

Już postanowione, długi weekend majowy spędzam w Czechach. Autostopowy trip już niedługo! :)

Ostatni post w tym tygodniu

Jadę do Olsztyna świętować, pracować nad materiałem i cieszyć się słońcem.

Do zobaczenia w poniedziałek!

Światło i cień na Wydziale Magii i Iluzji

Co tam studia, lepiej popierdalać po wydziale i trzepać fotki komórką :)) Jest to ładny, przeszklony budynek. Chciałoby się powiedzieć - nic tylko studiować. Tja...

Witryna

Tydzień temu pisałem, że nie lubię wtorków. Ale dziś się postaram. Może nie będzie tak źle. Ładny mamy poranek. Bardzo słoneczny, świeży, chłodny. Ile bym dał, aby tak było przynajmniej na majówkę!

...

Dziś poniedziałek, początek bardzo pracowitego tygodnia. Cieszę się, że świeci słońce. Znów poszlajam się po mieście.

Na zdjęciu Toruń. Jedna z uliczek na starówce.

Pierwsze koty za płoty

Pierwsze wyniki z filmu. I jak?

(nie) byłem na plenerze

Co za pracowity dzień!

Nie mam siły opowiadać. Może innym razem.

 

Szaro i buro, ale kreatywnie

Pociąg pełen zamyślonych ludzi. Zawsze zastanawiam się o czym myślą.

Dzisiejszy dzień spędziłem w ciemni. Efekty już niedługo na blogu!

Punkt zwrotny

To się narobiło. Ech.

Myślę, że niedługo zacznę wrzucać całkiem świeże zdjęcia. Jeśli tylko uda mi się nie zepsuć filmów w ciemni. Weekendowa przerwa na blogu - czas odpocząć i popracować nad materiałem. Spadam do Olsztyna, dziś wernisaż.

Elbląg dobre trzy lata temu.

Cosmopolis

Jutro wracam do domu. Szykuje się całkiem fotograficzny weekend. Pamiętasz o wernisażu?

Jeśli dawno nie widziałeś Olsztyna o świcie, zapraszam również na poranny plener. Startujemy w piątek o 6.30 przy rondzie Bema, na parkingu przed Starostwem Powiatowym. Wstań chwilę wcześniej, weź aparat i chodź na spacer. Zacznij dzień inaczej niż zwykle.

 

Co będzie na mecie?

Życie to nie zawody.

Wyobraź sobie, że kończysz pracę. Przedzierasz się przez czerwoną szarfę, dziewczyna z pomponem gratuluje udanej roboty. Leje się szampan, a na szyi zawisł medal. Dlaczego nie mogłoby być tak codziennie?

Są dni, gdy wyczynem godnym sportowca jest ogarnąć wszystko i dopiąć na ostatni guzik. Gdzie są wtedy pompony?

Nie lubię wtorków, będę dziś marudzić.

Kilka kwadratów z komórki

Wiosna pojawia się i znika. Szczęśliwy ten, kto trafi w słoneczne okienko. Z tego szczęścia wybrałem się do empiku. "13 wojen i jedna" Krzysztofa Millera to obok "Bractwa Bang Bang" kolejna książka na mojej półce traktująca o wspomnieniach fotoreportera z pola bitwy.

Empik to choroba. Tyle do czytania, a tak mało pieniędzy i czasu... Znasz jakieś lekarstwo? Mam nadzieję, że nie. Na coś trzeba umrzeć. Ja już wybrałem :)

...

Niezwykle wolno zmieniająca się droga wędrówki słońca po niebie oraz usystematyzowany tryb życia, rzadko pozwala poznanie tajemnicy głębokiego cienia. Nie wiem jak Ty, ale lubię gdy pada. Nie cieszę się z samego deszczu jako zjawiska. Może bardziej z konsekwencji tego, co się stanie.

W słoneczny dzień kałuże mają szczególną moc. Działają wszak jak lustro, w którym przegląda się miejska rzeczywistość. Miasto obmywa się z kurzu i pyłu. Przepełnione świeżością powietrze zachęca do pełnego oddechu. I może nie każdy przepada za taplaniem się w wodzie, to i tak doceni wizualną stronę nowego, odmienionego widoku. To właśnie refleksy światła uchylają rąbka tajemniczej strony cienia. Tafla kałuży rozszerza poznanie, dokładając kolejny wymiar i nowy reflektor. Tym razem słońce świeci również od spodu.

Zakochałem się w nasyconym kolorem obrazku.

http://klimkiewicz.art.pl/2012/10/1756/

Sobota

Szybkość, prędkość, pęd

Po prostu kolejny wpis

Dlaczego dzieciaki bawią się same?

Tak się dziś czuję

Znacie ten klimat?

The secret of happiness is...

Ktoś potrafi dokończyć?